W ofercie dystrybutora Horn Distribution S.A. znajduje się obecnie wiele szanowanych i cenionych na całym świecie marek, co niewątpliwie pozycjonuje go w gronie najlepszych i największych w naszym kraju dostawców sprzętu audio, a takich marek jak Sonus Faber, Denon, Marantz, Canton czy Dali chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Dystrybutor ten dysponuje bardzo szeroką ofertą zarówno w przypadku najbardziej zaawansowanych i tym samym najdroższych konstrukcji audio klasy Hi-End, jak również tych bardziej przystępnych cenowo. Z oczywistych względów ilościowo sprzedaż tańszych komponentów hi-fi jest znacznie większa niż high-end. Nikogo zatem nie powinien dziwić fakt, że firma z tak wielką renomą, posiadająca w dystrybucji wiele znakomitych marek, postanowiła wprowadzić na własną markę z budżetowymi produktami. Wilson znajduje się bezpośrednio pod skrzydłami polskiego dystrybutora i jest odpowiedzią na rosnący popyt na produkty audio z budżetowej półki cenowej.
Markę Wilson stworzono na podstawie badań realiów rynkowych, ale przede wszystkim w oparciu o uwagi dilerów i klientów. Kolumny Wilson z założenia mają charakteryzować się korzystnym stosunkiem jakości wykonania i brzmienia do ceny, co niewątpliwie było kluczowym założeniem podczas projektowania i konstruowania poszczególnych modeli kolumn. Obecnie w ofercie marki Wilson znajdują się zarówno zestawy głośnikowe dedykowane do systemów kina domowego, jak i do stereo.
Dla miłośników kina przygotowano dedykowane zestawy Movix 5.0 i Cinematic 5.0 (można je uzupełnić o subwoofer Wilson SUB-10), oraz serię kolumn Raptor, spośród której można także dobrać kolumny do stereo. Sugerowane do kina zestawy Raptor 5.0 oparto na modelach 7/1/Vocal lub 5/1/Vocal, ale seria zwiera też głośniki podstawkowe Raptor 3 i Mini. Cenę wszystkich zestawów skalkulowano na bardzo atrakcyjnym poziomie, co jest niezwykle zachęcające dla potencjalnego klienta. Seria Cinematic 5.0 dostępna jest już za kwotę 1.999 złotych, natomiast najbardziej okazałą, a więc Raptor (oparta na modelach 7, Vocal oraz 1), wyceniono na poziomie 3.645 złotych, co wciąż można uznać, jak na polskie warunki, za dosyć atrakcyjną propozycję. Wybierać możemy z dwóch modeli podłogowych oraz dwóch podstawkowych. Do naszej redakcji trafiły najbardziej okazałe zespoły głośnikowe, pochodzące z serii Raptor, a mianowicie podłogowy model 7.
Dobry znak
Te podłogowe dwuipółdrożne kolumny wyposażono w dobrze wykonane skrzynie o czym świadczy nie tylko fakt, że zbudowano je w całości z płyt MDF, ale również wzmocniono wewnątrz poprzez użycie kilku poprzecznych wieńców. Z kolei komorę akustyczną w której pracują głośniki wytłumiono powszechnie stosowaną wełną syntetyczną, którą pokryto niemal wszystkie wewnętrzne ścianki. Tunel rezonansowy układu bas-refleks wyprowadzono z przodu, natomiast od spodu znalazły się solidne metalowe nagwintowane tuleje w które należy wkręcić regulowane kolce.
Przednia płyta jest lakierowana i w zależności od wersji kolorystycznej występuje w błyszczącej czerni lub błyszczącej bieli. Natomiast pozostałą, większą część skrzynki tj. górną, dolną, tylną oraz boczne ścianki pokryto drewnopodobną, matową folią winylową dostępną również w dwóch kolorach jak wyżej. Terminale wejściowe są pojedyncze z bezpośrednio zintegrowaną z nimi zwrotnicą. Filtry bazują na elementach typowych dla niskobudżetowej produkcji – na drukowanej płytce znajdziemy kondensatory elektrolityczne oraz cewkę powietrzną w torze wysokotonowym, a także cewki rdzeniowe w torze nisko-średniotonowym i niskotonowym. Wszystkie filtry charakteryzują się tłumieniem w zakresie 12dB/okt, a więc są to najpopularniejsze układy stosowane obecnie w większości podobnych konstrukcji.
Testowane podłogówki marki Wilson oferują dźwięk o walorach zbliżonych do znanej i droższej marki Dali
Trio głośnikowe użyte w przypadku modelu Raptor 7 wskazuje na chęć uzyskania przez konstruktorów jak największej wydajności w basie. Z tego też względu zdecydowano się właśnie na użycie dwóch stożków odtwarzających pasmo niskich tonów, pracujących we wspólnej obudowie. Górny woofer odtwarza również pasmo średnich tonów, aż do podziału z kopułką wysokotonową, co jednoznacznie wskazuje na fakt, że w przypadku kolumn Raptor 7 mamy do czynienia z bardzo popularnym układem dwuipółdrożnym. Zakres wysokich tonów powierzono miękkiej tekstylnej kopułce nasączanej silikonem (głośnik ten mocno kojarzy się z jednostkami stosowanymi w kolumnach duńskiej marki Dali). Z kolei średnicę i bas oraz sam bas odtwarzają dwa woofery wyposażone w membrany na pierwszy rzut oka przypominające polipropylenowy odpowiednik. Jednak tak naprawdę wykonano je z powlekanej celulozy o czym przekonałem się po wymontowaniu głośników z obudów.
Mimo niewysokiej ceny modelu Raptor 7, widać staranność w montażu i wykonaniu poszczególnych elementów, co niewątpliwie zasługuje na uznanie, tym bardziej że zdarzało mi się już spotykać kolumny z tego przedziału cenowego wykonane niechlujnie, zwłaszcza w miejscach gdzie ludzkie spojrzenia nie zawsze docierają. Kable są solidne i poprowadzone w specjalnie wydzielonych otworach we wieńcach wzmacniających, a wszystkie spoiny powierzchni klejonych wykonane z dbałością o pożądaną grubość i szczelność. Wszystkie elementy poskładano precyzyjnie z zachowaniem zasad najczęściej przyświecających konstruktorom w przypadku znacznie droższych zespołów głośnikowych. Marka Wilson jawi się jako taki tańszy odpowiednik Dali, ale przy jednoczesnym zachowaniu wysokich standardów zarówno w kwestiach samego projektu, jak również wykonania. Prawdę mówiąc trudno mi było znaleźć w tych kolumnach cokolwiek do czego mógłbym się przyczepić, nawet jeśli bardzo bym chciał.
Finezyjnie, barwnie i kompletnie
Już nie raz miałem okazję słyszeć jak brzmią kolumny znanej duńskiej marki Dali, a wspominam o tym dlatego, że dźwięk reprodukowany przez Wilson Raptor 7 mocno kojarzy mi się z tym, co w kwestii brzmienia reprezentują kolumny tego uznanego duńskiego producenta. I było to słyszalne już od pierwszych taktów jakie zaprezentował model Raptor 7. Myślę że nie jest to dziełem przypadku, a raczej przemyślanej kalkulacji, bo przecież o to chodziło żeby stworzyć atrakcyjnie brzmiące zespoły głośnikowe, ale mimo wszystko jeszcze bardziej zachęcające potencjalnego klienta niższą ceną.
Testowane podłogówki marki Wilson oferują dźwięk o walorach zbliżonych do znanej i droższej marki Dali. Mamy więc mocny i rozłożysty bas, może nie o takiej kontroli z jaką zwykle można mieć do czynienia w przypadku wyższej klasy zespołów głośnikowych, ale z drugiej strony nie ciągnącym się w nieskończoność i co najważniejsze, nie dudniącym. Bas oferuje solidną podstawę na której budowana jest siła przekazu tych kolumn, ale z drugiej strony nie pełni on roli pierwszorzędnej i nie przysłania swoją subtelną korpulentnością średnicy, a tym bardziej delikatnie brzmiących wysokich tonów. Z jazzem Raptor 7 zachowywały się poprawnie, oferując dobrze poukładany dźwięk z solidną podstawą basową – perkusja w utworach Lee Ritenoura zabrzmiała z werwą i pożądaną masą.
Dźwięki wygasały na czas i nie odczułem niedostatku związanego z reprodukcją dynamiki w skali makro. Wilson na pewno nie są takimi typowymi zabójcami pod względem dynamiki jak przykładowo kolumny marki Klipsch, ale z drugiej strony w ich dźwięku nie brakuje energii. Skłonny jestem natomiast ku określeniu, że Raptor 7 należą do kolumn przekazujących rytm we własnym, niewymuszonym tempie. Słychać naturalną istotę dynamiczną wielu instrumentów, ale ze swego rodzaju kulturą i bez zwiększania tempa czy agresji ataku ponad pewne standardy. Taki styl grania z pewnością przypadnie do gustu osobom preferującym mniej ofensywny styl grania, a bardziej relaksujący. Podobnie jest ze średnimi tonami oraz górą pasma – zakresy te ładnie wpasowują się w ogólną koncepcję brzmieniową, taką typową właśnie dla kolumn marki Dali. Jest zatem barwnie z bogato nasyconym dźwiękiem w alikwoty.
Szczególnie dobrze Raptor 7 odtwarzały wokale o czym przekonałem się podczas odsłuchu albumu "The Look Of Love" Diany Krall – ten jazzowy klasyk zabrzmiał naturalnie z takim przyjemnym nie nachalnym zakresem wysokich tonów. Nie twierdzę że Wilson Raptor 7 należą do bardzo dobrze zrównoważonych pod kątem balansu tonalnego kolumn, ale z drugiej strony zakres wysokich tonów oraz bas nie maskują średnicy, na czym szczególnie mocno zyskują wokale. Śpiew Diany Krall miał w sobie wiele z subtelności typowej dla tej artystki. Szczególnie do gustu przypadł mi dźwięk tych kolumn, właśnie ze względu na dobrą plastykę w brzmieniu wokali – niemal identyczne odczucia miałem kiedy sięgnąłem po muzykę w wykonaniu Freddy'ego Cole'a, bo również jego wokal wypadł dobrze i z pewnymi typowymi dla nieco cechami. Oczywiście można by nieco ponarzekać, że dźwięk mógłby charakteryzować się wyższą rozdzielczością, ale nie zdarzyło mi się w tej cenie usłyszeć kolumn oferujących szczegółowość grania na dużo wyższym poziomie.
Warto wiedzieć
Usytuowanie tunelu rezonansowego (popularnie zwanego bas-refleksem) z przodu ma wiele zalet, bo kolumny można ustawić bliżej ściany w pokoju odsłuchowym i tym samym będą one mniej podatne na niekorzystne interakcje z pomieszczeniem. Ale nie jest to regułą, że zawsze przedni bas-refleks musi mieć przewagę nad konstrukcją wentylowaną z tyłu, zwłaszcza w kwestii kontroli basu czy odporności na niekorzystne interakcje z pomieszczeniem odsłuchowym. Wszystko zależy od strojenia tunelu rezonansowego, a w efekcie jego charakterystyki przetwarzania dopasowanej nie tylko do głośników reprodukujących pasmo niskich tonów, ale również stylu brzmienia, jaki starał się wypracować producent. Zatem nie powinno się dzielić kolumn na lepsze czy gorsze w związku z tym gdzie ulokowano w nich tunel bas-refleks, bo czasem w praktyce może się okazać, że mimo pewnych założeń, wpajanych miłośnikom audio przez fachowe pisma, zdarzają się wyjątki od reguły czy też sytuacje będące zaprzeczeniem kreowanych wzorców.
Podsumowanie
Chciałoby się powiedzieć że Dali brzmią... ale to są przecież Wilsony, moim zdaniem bardzo udane kolumny oferujące wszystko czego trzeba, żeby cieszyć z dźwięku różnych gatunków muzycznych bez rozkładania muzyki na czynniki pierwsze. Raptor 7 brzmią w niewymuszony sposób i oferują przyzwoitą dynamikę oraz co najważniejsze, dźwięk z atrybutami typowymi dla zdecydowanie droższych kolumn. Mam tu na myśli nie tylko ładną, plastyczną, barwę, ale przede wszystkim fakt, że Wilsony nie wytwarzają fajerwerków, a przez to nie trącą tandetą. Dźwięk nie jest na siłę eksponowany w zakresie wysokich tonów, ani nie przytłacza dudniącym i buczącym basem, na czym ostatecznie zyskuje muzyka, a przecież o to chodzi nie tylko producentowi, ale również przyszłemu użytkownikowi tych kolumn.