Czy warto w ogóle zawracać sobie głowę interkonektem do urządzeń z budżetowej półki cenowej? Producenci przekonują, że tak, zwracając uwagę choćby na kwestię ekranowania, która w przypadku wielu kabli "no name" jest zwykle traktowana po macoszemu. Widać to gołym okiem, bo kable dołączone przez niektórych producentów do elektroniki wyglądają jak sznurówki. Niektórym to wystarcza, przecież "grają". Ale niemądrze byłoby nie wykorzystać potencjału wzmacniacza czy odtwarzacza CD, nawet najtańszego, ignorując kwestię połączeń między poszczególnymi urządzeniami (albo zasilania). Z drugiej strony nie warto przepłacać – kupowanie interkonektu droższego niż wzmacniacz czy odtwarzacz jest, delikatnie mówiąc, co najmniej dziwne. Warto więc rozejrzeć się za czymś porządnym, a jednocześnie niedrogim.
Jeśli nie zlekceważy się przy tym propozycji z "naszego podwórka", to prędzej czy później natrafi się na ofertę Melodiki. Firma ta zabłysnęła kilka lat temu, wprowadzając do sprzedaży serię kabli Purple Rain (obok typowych, tj. interkonektu, kabli głośnikowych i zasilającego, w serii znajdziemy również m.in. kabel subwooferowy typu Y, cyfrowy "koaksjal" ze złączami BNC czy antenowy typu F wtyk-wtyk), o charakterystycznym purpurowym kolorze, ciepło przyjętą przez liczne grono entuzjastów audio i wideo. Aktualnie są to jedne z najlepiej rozpoznawalnych kabli na polskim rynku i wiele wskazuje na to, że w najbliższym czasie nic się pod tym względem nie zmieni, bo białostocki producent nie zamierza odcinać kuponów. Niedawno postanowił udoskonalić interkonekt MD2R. Co ciekawe, skorzystał przy tym z sugestii swoich dotychczasowych klientów. I bardzo dobrze, w końcu "klient nasz pan".
Budowa
MD2RD to konstrukcja bazująca na dwóch skręconych ze sobą przewodnikach (we wcześniejszej wersji, MD2R, żyłę "gorącą" stanowił drut solid-core 0,25mm²), pokrytych gęstym (99% pokrycia) miedzianym oplotem, stanowiącym ochronę przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Każda z żył ma grubość 0,35mm². Przewody są łączone z solidnymi, pozłacanymi 24-karatowym złotem wtykami poprzez lutowanie wysokiej jakości cyną ze srebrem. Ekran z jednej strony, oznaczonej jako Source (tą stroną należy kabel podłączyć do źródła? Czy taki zabieg ma wpływ na jakość brzmienia? Opinie na ten temat są podzielone, niektórzy twierdzą, że różnice są bardzo wyraźne. Sam należę raczej do sceptyków: po podłączeniu Melodiki najpierw zgodnie z oznaczaniem producenta, a następnie "w drugą stronę", nie zauważyłem większej różnicy (interkonekt przesyłał sygnał między streamerem NP-S2000 Yamahy a wzmacniaczem Mark Levinson 5805); co prawda odniosłem wrażenie, że przy prawidłowym podłączeniu nieco lepiej prezentowana była mikrodynamika, ale potwierdzenie tego w ślepym teście byłoby bardzo trudne.
Jego detaliczność (nie tylko w górnym zakresie pasma, ale także w średnicy), żywe barwy, dynamika, przeźroczystość i rozdzielczość pozwalają na znacznie bardziej zaawansowany "wgląd" w nagrania".
Druga wersja interkonektu Melodiki zmieniła także wygląd zewnętrzny, co potwierdza jego nazwa – Black Edition. Otóż na wykonaną z PCV wierzchnią warstwę interkonektu nałożono teraz czarny oplot. To zabieg przede wszystkim estetyczny (acz oplot zwiększa też wytrzymałość na fizyczne uszkodzenia), wiążący się najprawdopodobniej z tym, że charakterystyczny fioletowy kolor (nadal widać, jak prześwituje spod oplotu) mógł niektórym wydawać się nieco zbyt "odważny". Czerń jest zdecydowanie bardziej klasyczna i nie rzuca się tak bardzo w oczy. Podobnie jak MD2R, nowy kabel jest dostępny w odcinkach o różnej długości, od 0,5m przez 0,75m, 1m, 1,5m, 2m, 3m, 4m aż po 5m. Stosowną informację odczytamy na końcu nazwy, np. MD2RD05 oznacza interkonekt o długości 50cm (a ściślej dwa takie odcinki), MD2RD10 – 1m, a MD2RD15 – 1,5m itd.
Jakość brzmienia
Porównanie brzmienia MD2RD15 z jego poprzednikiem, MD2R10, okazało się trudniejsze niż przypuszczałem. Ten ostatni "zagrał" nieco bardziej dociążonym i konkretnym dźwiękiem, podczas gdy z MD2RD15 brzmienie wydało mi się bardziej lotne – zwróciłem uwagę przede wszystkim na różnice w górze pasma. Podobne odczucia towarzyszyły mi, gdy MD2RD15 zastąpiłem wykorzystywaną na co dzień Vespą Stereovoxa. Górę Melodiki odebrałem jako bardziej wydelikaconą, eteryczną, ale też mniej wyrafinowaną, co skutkowało np. mniejszym "ciężarem" blach perkusji. Polski kabel wprowadził też jak gdyby lekką kompresję planów, przysunął do przodu to, co z Vespą działo się bardziej z tyłu sceny, powiększając przy okazji niektóre źródła pozorne.
Nie zmienia to jednak faktu, że interkonekt Melodiki bez problemu odnalazł się pomiędzy urządzeniami drogimi (wzmacniacz!), nie tylko nie odbierając mi radości ze słuchania muzyki, ale wręcz rozbudzając moją ciekawość i apetyt na dłuższe odsłuchy. To już nie jest tylko dobrze zrównoważony, przyjemny dla ucha dźwięk, pozbawiony większych nieczystości czy szorstkości, czego należy oczekiwać po niedrogim interkonekcie. Jego detaliczność (nie tylko w górnym zakresie pasma, ale także w średnicy), żywe barwy, dynamika, przeźroczystość i rozdzielczość pozwalają na znacznie bardziej zaawansowany "wgląd" w nagrania. Poziom wiarygodności efektów przestrzennych, ostrość lokalizacji także prezentują niespodziewanie wysoki poziom. To najważniejsze zalety kabla MD2RD, mocno zaskakujące w kontekście jego niewygórowanej ceny.
Podsumowanie
MD2RD warto wypożyczyć (cena tylko do tego zachęca), by przekonać się na własne uszy, że dobry interkonekt nie musi kosztować majątku. Melodika nie tylko nie zepsuje brzmienia elektroniki z budżetowej i średniej półki cenowej, ale wręcz podkreśli szereg jej zalet. Za mniej więcej 200zł (wersja 1-metrowa kosztuje 189zł!) to okazja, jakich mało.