Litewska marka AudioSolutions ma w katalogu cztery serie, a Figaro znajduje się tuż nad podstawową Overture. Wyżej są wysmakowane Virtuoso oraz flagowe Vantage 5th Anniversary. Co ciekawe w serii Figaro znajdziemy aż cztery modele kolumn wolnostojących. Testowane Figaro M są duże, ale na tle Figaro XL (mierzących prawie 180cm i ważących 105kg!) wyglądają niepozornie.
Na trójdrożny układ głośnikowy jakim dysponują, przypadają dwa woofery, jeden głośnik średniotonowy i znajdująca się tuż pod nim kopułka wysokotonowa. Figaro M są przeznaczone do pomieszczeń o powierzchni ok. 30-metrów kwadratowych, a dzięki wysokiej skuteczności, są w stanie współpracować już ze wzmacniaczami średniej mocy.
Budowa
Trzeba przyznać, że w przypadku Figaro M producent oferuje wyjątkowo bogaty zestaw kolorystyczny. Ale co należy podkreślić, tylko boczne panele i to nie na całej powierzchni, występują w różnych kolorach. Pozostała część skrzynek jest pokryta czarnym matowym lakierem, ale z subtelnymi metalicznymi refleksami. W AudioSolutions zawsze przywiązywano dużą wagę do skrzynek, tak też jest w przypadku tego modelu. Powiedzieć, że są solidne, to mało powiedziane!
Obudowy mają aerodynamiczne kształty i zwężają się ku tyłowi. To sprzyja redukcji fal stojących, co jest kluczowe w przypadku kolumn podłogowych, dysponujących wysokimi skrzynkami. Naturalnie głośnik średniotonowy ma własną niewielką, ale za to bardzo sztywną, komorę zamkniętą. Z kolei olbrzymia komora jaką mają do dyspozycji dwa woofery, jest wytłumiona wełną syntetyczną. Co ważne, w przypadku układu bas-refleks, materiał tłumiący nie wypełnia luźno komory, więc stawia niewielki opór falom niskotonowym, mającym opuścić tunel rezonansowy. Przekłada się to na nieznaczny wzrost efektywności w paśmie basu.
Ciekawostką wartą podkreślenia jest fakt, że producent w komplecie dostarcza dwa rodzaje maskownic! Są one wykonane z MDF-u i na wysokości głośników mają wycięte otwory odpowiadające ich średnicom. Jedna maskownica jest w całości pokryta płótnem zakrywającym przedni panel, a druga nie. W tym drugim przypadku głośniki są więc widoczne, a pozostała cześć frontu jest zakryta. Przyznam, że po raz pierwszy spotkałem się z takim rozwiązaniem, ale według mnie to dobry pomysł podnoszący estetykę tych kolumn. Od spodu skrzynek zastosowano płaskie, regulowane stopki podklejone miękkim filcem, dzięki czemu można je łatwo przesuwać, bez obaw o zarysowanie podłogi.
Góra pasma jest delikatna, nie kłuje w uszy, ale kiedy trzeba potrafi zaakcentować energię poszczególnych dźwięków.
Figaro M bazują na trójdrożnym układzie głośnikowym, opartym na dwóch głośnikach niskotonowych i po jednym średniotonowym oraz wysokotonowym. Jest to więc popularne w ostatnich latach rozwiązanie. Zarówno głośnik średniotonowy, jak i niskotonowy wyposażono w identyczne membrany ER. Wykonano je z papieru wzmocnionego włóknami, w celu skutecznego rozpraszania rezonansów. Uwagę zwraca fakt, o czym wspomniałem przy okazji testu kolumn serii Overture, że stożek głośnika średniotonowego oraz niskotonowych jest ostrzej wyprofilowany niż zazwyczaj bywa. Zatem konstruktor zdecydował się na sprytne rozwiązanie zwiększające sztywność membran, bez ryzyka zwiększenia ich masy. Ażurowe kosze głośnikowe z dobrze wentylowaną przestrzenią pod resorem centrującym, zostały wyprodukowane ze sztywnego tworzywa sztucznego, a układy magnetyczne są sygnowane logiem litewskiej marki AudioSolutions. Z kolei kopułkę wysokotonową wyposażono w jedwabną membranę o średnicy 25mm, którą zwieńczono łagodną i bardzo płytką tubką, zaprojektowaną specjalnie z myślą o serii Figaro M. Głośniki odtwarzające bas są odcinane przy częstotliwości 400Hz, a stożek średniotonowy pracuje w przedziale od 400Hz do 4kHz. Miękka jedwabna, nasączana kopułka zaczyna pracę przy częstotliwości 4kHz, osiągając górną granicę przetwarzania przy 25kHz.
Zwrotnice zbudowano na bazie elementów identycznych jak w przypadku kolumn Overture. Są to cewki indukcyjne wyprodukowane przez Jantzen Audio, elektrolityczne kondensatory MDL, a także foliowe walcowe kondensatory. W przypadku kolumn w tym przedziale cenowym mogłoby być trochę lepiej, jeśli chodzi o jakość niektórych podzespołów, ale z drugiej strony wolę dobrze zestrojone zwrotnice na tańszych podzespołach niż źle dobrane, ale naszpikowane drogimi, markowymi elementami.
Układ bas-refleks w postaci pojedynczego tunelu rezonansowego wyprowadzono z tyłu skrzyni – wylot został łagodnie wyprofilowany. Terminale są pojedyncze, ale za to wysokiej jakości, bo wyprodukowane przez znaną i cenioną firmę WBT.
Jakość dźwięku
Figaro M słuchałem zarówno w towarzystwie tranzystorowego wzmacniacza Accuphase E-270, jak i lampowej integry Audio Reveal Secondo Signature. Z jednym, jak i drugim udało mi się osiągnąć bardzo dobre rezultaty. Okazało się, że Figaro M lubią się z lampowymi amplifikacjami, chociażby ze względu na fakt, że dysponują dużą skutecznością. Poza tym dwa niewielkie woofery są w stanie zadowolić się niewielkimi dawkami prądu, żeby reagować na impulsy podawane przez wzmacniacz i to już przy niewielkiej mocy.
Figaro M oferują dynamiczny, zrównoważony dźwięk z nieznacznie (i to momentami) dominującym basem. Największe wrażenie robi symbioza zakresu wysokich i średnich tonów – dźwięk w tym miejscu jest idealnie wyważony w proporcjach i w ogóle nie słychać miejsca połączenia tych dwóch zakresów. A jeśli już mowa o zakresie wysokotonowym, to Figaro M oferują równie efektowne brzmienie w tym zakresie, jak podłogowe Overture 0304F mkII, z tą różnicą, że dźwięk odtwarzany jest kulturalniej i w bardziej wysublimowany sposób. Głośnik wysokotonowy zainstalowany w Figaro M brzmi tak, jakby nie chciał za wszelką cenę zaznaczać swojej obecności, a jedynie przekazać słuchaczowi odpowiednią ilość informacji, zawartych w danym materiale muzycznym.
Góra pasma jest delikatna, nie kłuje w uszy, ale kiedy trzeba potrafi zaakcentować energię poszczególnych dźwięków, co było dobrze słychać na albumie "Rites" Jana Garbarka. Figaro M podkreśla wysokie tony, ale nigdy nie przyćmiewają one średnicy, która jest pełna i plastyczna. Góra pasma stanowi taki złoty środek między ilością informacji, ich jakością, balansem tonalnym względem średnich i niskich tonów. Góra pasma nie jest agresywna, jeśli materiał muzyczny tego nie wymaga. Natomiast kiedy potrzeba, jest w nich pożądana ilość energii. Pełne ekspresji dźwięki wysokich tonów na albumie "Crises" Mike'a Oldfielda Figaro M odtworzyły z dobrą dynamiką w skali mikro, nie dopuszczając do nadmiernego przerysowania i przejaskrawienia poszczególnych detali.
Średnie tony bardzo ładnie wpasowują się w ogólną estetykę brzmienia Figaro M, bo i w tym zakresie dźwięk jest otwarty, wręcz wyeksponowany, tworząc z wysokimi tonami nierozerwalną całość. Średnica jest neutralna, a żaden dźwięk nie jest ani sztucznie ocieplony, ani schłodzony.
Kolumny są w stanie bez większych problemów pokazać naturę brzmienia instrumentów dętych i smyczkowych. To powinno spodobać się miłośnikom muzyki jazzowej i klasycznej, którym zależy na jak najwierniejszej reprodukcji brzmienia. Należy pamiętać, że zawsze możemy dźwięk nieco "doprawić" poprzez zastosowanie innej elektroniki lub/i okablowania. Dzięki neutralnej i otwartej, ale też dobrze wyważonej w proporcjach średnicy, również wokale brzmią naturalnie o czym przekonałem się sięgając po muzykę z repertuaru Agi Zaryan i zespołu Pink Floyd.
W zakresie niskich tonów sytuacja ma się nieco inaczej, bo bas czasem bardziej daje o sobie znać niż wyżej położone średnica i wysokie tony. Ale nie ma się czemu dziwić, bo dwa głośniki niskotonowe mają do dyspozycji ogromną komorę, w której pracują. Uwidacznia się to w strojeniu tunelu rezonansowego. Figaro M są w stanie zagrać mocnym, mięsistym, nisko zapuszczającym się basem, a mimo to, motoryka jest całkiem przyzwoita. Bas nie ciągnie się w nieskończoność o czym przekonałem się słuchając jazzu wykonaniu Lee Ritenoura. Linia basowa bez problemów nadąża za rytmem wyznaczanym przez instrumenty operujące w średnicy i górze pasma. Bas jest nieco zmiękczony, co zwiększa wrażenie potęgi brzmienia.
W kwestii stereofonii Figaro M zachowują zdrowy kompromis między wielkością źródeł pozornych a ich umiejscowieniem na scenie. Oczywiście są kolumny, które albo lepiej ogniskują konkretne instrumenty i wokale, albo takie, które lepiej oddają gabaryty źródeł pozornych. Figaro M umiejętnie łączą te obie cechy, bez popadania w skrajności. Nie miałem również zastrzeżeń do trójwymiarowości sceny dźwiękowej, bo wszystkie plany były pokazywane wyraźnie bez faworyzowania żadnego z nich. Trzeba podkreślić, że spójność brzmienia na przełomie średnich i wysokich tonów wpływa pozytywnie na przestrzenność brzmienia.
Podsumowanie
Figaro M w porównaniu z testowanymi niedawno Overture 0304F mkII, oferują bardziej wyrafinowany i precyzyjny dźwięk. Uderzająca jest naturalność brzmienia tych kolumn, zwłaszcza w zakresie średnich i wysokich tonów. Jak przystało na kolumny podłogowe Figaro M oferują solidny, mocno rozciągnięty bas, pozwalający rozwinąć skrzydła instrumentom operującym w zakresie niskich tonów. Również świetna jakość wykonania świadczy, że mamy do czynienia z zestawami głośnikowymi z wyższej półki cenowej. Duży wybór różnych wersji kolorystycznych, jest imponujący. Ponadto Figaro M są łatwe do napędzenia, więc dobranie do nich wzmacniacza nie powinno stanowić problemu. Równie dobrze zagrają z lampami o niewielkiej mocy, jak i nawet słabszymi pod tym względem tranzystorami.