Oferta słuchawek B&W na tle innych producentów audio zaskakuje skromnością. Brytyjski producent nadal bazuje na dwóch modelach dokanałowych i dwóch nagłownych. Wśród tych ostatnich pojawiają się pewne wariacje, ale dotyczą one głównie wyglądu (Px8 McLaren Edition albo Px8 007 Edition). Ósemki nadal są modelem flagowym, podczas gdy oczko niżej plasują się siódemki, obecnie w wersji drugiej, tj. Px7 S2. Bazując na nowej platformie akustycznej, obsługują m.in. Bluetooth i kodek aptX Adaptive. Autorski układ DSP umożliwia "obsługę" dźwięku w rozdzielczości do 24 bitów, więc użytkownicy TIDAL-a mogą zacierać ręce.
Konstrukcja
S2 ma być ulepszoną, lżejszą i smuklejszą wersją modelu PX7, i to wszystko widać – stylistyczna wolta nie była potrzebna, design "siódemek" broni się sam, a wprowadzone zmiany można śmiało nazwać kosmetycznymi (no, może oprócz jednej – zrezygnowano z wejścia analogowego minijack). W efekcie nadal mamy do czynienia z nowoczesną i zarazem elegancką konstrukcją wykorzystującą różne materiały wysokiej jakości (metal, ekoskóra, tkanina, włókno węglowe), opartą na jednoramiennym widelcu, klasycznej regulacji pałąka (mechanizm chowany do wewnątrz) oraz dużych, wygodnych, owalnych muszlach, w których znalazły się przyciski do obsługi najważniejszych funkcji.
W lewej muszli umieszczono tylko jeden przycisk, tzw. Quick Action button, który służy albo do obsługi systemu redukcji hałasu ANC i układu tzw. przeźroczystości akustycznej (Noise Cancellation, Ambient Pass-Through i Off), albo do wywołania asystenta głosowego. W prawej znalazły się: główny włącznik/parowanie, dioda – wskaźnik m.in. naładowania baterii, a także regulacja głośności i sterowanie odtwarzaniem/połączeniami w postaci trzech podłużnych, rozdzielonych przycisków. Gniazdo jest tylko jedno: USB-C służy zarówno do ładowania akumulatorów, jak i wpięcia się do komputera albo smartfona po zastosowaniu dołączonego do zestawu kabla audio zakończonego wtykiem minijack 3,5mm (układ DSP umożliwia obsługę częstotliwości do 48kHz włącznie, co przy połączeniu przewodowym z komputerem często będzie oznaczało konwersję w dół). W obu muszlach widać perforowane fragmenty obudów, pod którymi pracują cztery mikrofony czuwające nad prawidłowym działaniem funkcji ANC. Dwa kolejne, umieszczone z prawej strony, służą do prowadzenia rozmów telefonicznych.
Uzupełnieniem możliwości Px7 S2 jest nowa aplikacja o nazwie Music, która pozwala m.in. na regulację barwy dźwięku (Treble i Bass -6–+6dB), przypisanie funkcji do Quick Action button, włączenie Auto Standby (opcja przejścia słuchawek w tryb czuwania po 15 minutach bezczynności) i czujników odpowiedzialnych za ruch (tzw. Wear sensor z trzema poziomami: Low, Normal i High), ustawienie jakości streamingu, zalogowanie się do TIDAL-a, deezera, TuneIn albo SoundCloud, jak również aktualizację oprogramowania.
W przypadku transmisji bezprzewodowej Bluetooth (v5.2) oprócz podstawowego kodeka SBC nowe "siódemki", podobnie jak model wcześniejszy, wspierają również AAC, aptX, aptX HD oraz aptX Adaptive.
Deklarowany przez producenta czas pracy na jednym ładowaniu z włączoną funkcją Active Noise Cancellation/Ambient Pass-Through wynosi aż 30 godzin, co jest bardzo dobrym wynikiem. Funkcja szybkiego ładowania oznacza, że już po kwadransie słuchawki będą gotowe na kolejne siedem godzin pracy. Naładowanie od zera "pod korek" zajmuje mniej więcej dwie godziny.
I wreszcie clou całej konstrukcji: wykonane z biocelulozy przetworniki o średnicy 40mm. Jak podaje producent, inspiracją do ich opracowania były kolumny głośnikowe należące do stosowanej w studiach nagraniowych serii 800 Diamond. Precyzyjne ustawienie driverów pod odpowiednim kątem pozwoliło – jak przekonuje producent – uzyskać "wierne i naturalne brzmienie".
Jakość brzmienia
Od początku testu Px7 S2 miały pod górkę, bo za punkt odniesienia posłużyły mi świetne Focale Bathys – słuchawki dwa razy droższe, co bez wątpienia i widać, i słychać. Zestawienie takie, mimo że nie do końca fair, okazało się bardzo użyteczne, ponieważ szybko pozwoliło mi określić sygnaturę brzmieniową nowych "siódemek". Bezpośrednie porównanie tych dwóch modeli nie pozostawiło cienia wątpliwości co do tego, które z "nauszników" są lepsze, ale pokazało też, że nawet te subiektywnie gorsze zaprojektowano z wyczuciem i dobrą znajomością tematu. Ujmując rzecz w skrócie: Bathysy to przede wszystkim nieprzeciętna precyzja i rozdzielczość, podczas gdy Px7 S2 kładą nacisk na intensywność barw, prezentując przy tym nieco przyciemniony balans tonalny, przy czym tak ustawiona charakterystyka jest korzystna dla wielu nagrań, zwłaszcza tych, których nie zrealizowano z najwyższą dbałością o wierność przekazu.
Bas świetnie podpiera średnicę, jest dostojny, czasem potężny.
Na pierwszy plan w brzmieniu Px7 S2 wysuwa się przełom niskich i średnich tonów. Średnica jest realistyczna, ma pełną barwę, ujmuje autentycznością, dzięki czemu brzmienie jest "kolorowe" i nasycone. Bathysy mają lżejszy charakter – są szybsze, dokładniejsze i bardziej przestrzenne – ale B&W wcale nie są skazane na porażkę: są muzykalne, a przez to angażujące.
Bardzo udane jest "zszycie" średnicy z wysokimi częstotliwościami (aczkolwiek soprany Bathysów są na pewno dokładniejsze i bardziej zróżnicowane). W Px7 S2 wysokie tony są przede wszystkim uzupełnieniem średnicy. Niemniej na pewno nie są przedstawiane mimochodem, od niechcenia – ładnie ukazują szczegóły, tyle że nie są aż tak wnikliwe (lepsza analityczność i rozdzielczość pojawia się dopiero w "trybie przewodowym" po podłączeniu do komputera). W efekcie brzmienie jest mniej analityczne, ale za to prawie zawsze przyjemne w odbiorze.
Bas świetnie podpiera średnicę, jest dostojny, czasem potężny. Niskie składowe mają zaokrąglone krawędzie, ale niosą sporą dawkę energii – brzmienie jest dynamiczne i całkiem żywotne. O niezłej dyscyplinie tej części pasma świadczy brak przeciągania i rozwlekłości. Zejście nie jest może sejsmiczne, ale basu nie brakuje również w najniższych rejonach, więc na niedostateczne dociążenie nie powinni narzekać nawet malkontenci.
Bez wątpienia atutem 7-ek S2 grających "po kablu" (z komputerem/Roonem jako źródłem) jest umiejętność odtworzenia klimatu, jaki towarzyszył nagraniom. Słuchawki te potrafią przekazać nie tylko pulsowanie muzyki, ale też całkiem dobrze oddać atmosferę towarzyszącą graniu na żywo, zwłaszcza jeśli powstrzymano się od rozmaitych zabiegów "upiększających" taki materiał w studiu (Patricia Barber "Monday Night Live At The Green Mill Volume 3"; FLAC 24/96).
Jeśli chodzi o przestrzenność, to B&W wyraźniej niż Bathysy koncentrują się na pierwszym planie. Focale lepiej wypełniają głębię sceny, natomiast Px7 S2 są bardziej monitorujące, przez co kontakt z muzyką wydaje się bliższy, bardziej intymny, ale także nieco duszny.
Podsumowanie
B&W Px7 S2 to słuchawki o brzmieniu harmonijnym i muzykalnym. Są naturalne, rzetelne, niemęczące, choć w "trybie bezprzewodowym" chyba trochę zbyt mało rozdzielcze. Niemniej to bardzo udany model, który z uwagi na swoją uniwersalność z pewnością znajdzie uznanie wśród wielu miłośników dobrego dźwięku.