Nazwa xDSD Gryphon jest znacząca – rzadko kiedy zdarza się spotkać tak funkcjonalne urządzenie w rozmiarze kieszonkowym: zbalansowany head-amp i wszechstronny DAC z Bluetoothem obsługującym kodeki hi-res. Bliższe oględziny potwierdzają, że "daczek" iFi Audio to prawdziwa bestia o podwójnej naturze.
Budowa
Niewiele krótsza od przeciętnego smartfona, obudowa Gryphona jest starannie wykonana z aluminium, dwukolorowa (tył, gdzie umieszczono wejścia, jest czarny, a pozostała część grafitowa) i delikatnie pofałdowana, a przez to nie tylko elegancka, ale też bardzo przyjemna i "pewna" w dotyku.
Centralne miejsce ścianki przedniej zajmuje pokrętło bez blokady, z diodowym wskaźnikiem i podświetleniem (-95 do -57dB niebieskie, -56 do -39dB magenta, -38 do -21dB zielone, -20 do -3dB żółte, -2 do +6dB czerwone), które pełni funkcję głównego włącznika, regulatora głośności, a ponadto służy do wyboru opcji w menu (zob. dalej). Po jego lewej stronie znalazły się dwa wyjścia dla słuchawek: 3,5mm (producent nazywa je S-Balanced) oraz zbalansowane 4,4mm, jak również dwa diodowe indykatory – aktywnego wejścia (magenta dla USB, niebieski dla Bluetooth, zielony dla S/PDIF i żółty dla liniowego 4,4/3,5mm) oraz częstotliwości przetwarzania sygnału (żółty dla PCM-ów 48/44,1kHz; biały dla PCM-ów 768/705,6/384/352,8/192/176,4/96/88,2kHz, cyjan dla DSD 128/64; czerwony dla DSD 512/256; zielony dla MQA, niebieski dla MQA Studio; magenta dla oryginalnej częstotliwości próbkowania).
Znajdujące się po prawej stronie pokrętła dwie kolejne diody informują o aktywnych trybach XBassII oraz XSpace (pierwszy pozwala na "odzyskanie utraconego basu" i przydaje się np. przy korzystaniu ze słuchawek otwartych; drugi zapewnia szerszą scenę dźwiękową). Obok nich umieszczono płaskie okrągłe guziki – większy to włącznik/wyłącznik trybów XBassII/XSpace oraz menu, zaś mniejszy pełni funkcję przełącznika wejść (w tym Bluetooth) i inicjalizuje parowanie BT.
Jak wspomniałem, wrażenia organoleptyczne są w przypadku xDSD Gryphona wyśmienite, podobnie zresztą jak wzrokowe – na urządzenie przyjemnie popatrzeć, tym bardziej że na jego górnej ściance umieszczono OLED-owy wąski, ale całkiem czytelny wyświetlacz. Odczytamy na nim m.in. rodzaj sygnału (PCM/DSD), częstotliwość jego przetwarzania, aktywne wejście, natężenie dźwięku, rodzaj wykorzystywanego kodeka w transmisji Bluetooth czy stan naładowania baterii.
Na tylnej ściance DAC-a/head-ampa znalazło się miejsce dla trójpozycyjnego przełącznika dla systemu XBass II (Bass, Presence, Bass+Presence; pozwala precyzyjniej dostroić basy: Bass to niski bas, zaś Presence – średni bas) oraz pięciu gniazd: dwóch USB typu C (jedno do ładowania, 5V, z towarzyszącą mu diodą – wskaźnikiem naładowania baterii, drugie do połączenia ze smartfonem albo komputerem za pomocą kabla – to ostatnie może służyć równocześnie do ładowania i przesyłania sygnału, jeśli w ustawieniach włączy się Dual Port Charge), koaksjalny/optyczny 3,5mm S/PDIF, zbalansowane 4,4mm wejście liniowe/wyjście, a także 3,5mm wyjście/wejście.
Pomysłowo zagospodarowano także spód Gryphona. Oprócz czterech miniaturowych nóżek z gumy, które zapobiegają ślizganiu się DAC-a po gładkiej powierzchni, umieszczono tam trójpozycyjny (3,5/Off/4,4) przełącznik, IEMatch, związany z opracowaną przez iFi Audio technologią, umożliwiającą wyeliminowanie syczenia charakterystycznego dla niektórych słuchawek typu IEM o wysokiej czułości, bez utraty dynamiki.
Wspomniane wcześniej menu urządzenia obejmuje wybór cyfrowego filtru (BP, czyli Bit-Perfect, a więc brak filtrowania; GTO, czyli Gibbs Transient Optimised – upsampling do 384/352kHz, minimalne filtrowanie, bez pre-ringingu, minimalny post-ringing, a także STD, czyli Standard – "skromne" filtrowanie, pre- i post-ringing), ustawienie jasności wyświetlacza (Low/High), limitu głośności (60%, 80%, 95%, Off), Volume Sync (regulacja za pomocą np. smartfona), Volume Soft Ramp (On/Off), BT Voice Prompt (On/Off), USB Dual Port Charge (On/Off), Factory Reset (Yes/No).
Zastosowany przez iFi Audio przetwornik MultiBit Burr-Brown (DSD1793) pozwala Gryphonowi na współpracę z praktycznie każdym formatem: z wejścia USB może on odczytywać PCM-y do 32bit/768kHz, DSD512, DXD do 768kHz, a nawet dekodować MQA. Z kolei z wejścia SPDIF przetwornik może obsługiwać PCM-y do 192kHz i pliki DSD przez DoP. Ponadto przez Bluetooth w wersji 5.1 (QCC 5100) urządzenie obsłuży kodeki aptX, aptX HD, aptX Adaptive, aptX LL, LDAC, LHDC/HWA, AAC i SBC – do 96kHz włącznie.
Nie zabraknie także mocy: obwód wzmacniacza PureWave dostarcza 1000mW przy 32Ω. Dzięki maksymalnej mocy wyjściowej 6,7V xDSD Gryphon bez problemu wysteruje słuchawki o wysokiej impedancji.
Jakość brzmienia
Gryphon proponuje ciepły i całkiem szczegółowy dźwięk z solidną dawką przestrzeni (XSpace) oraz pogrubionym basem (XBass II/Bass+Presence). Z Sennheiserami HD660S2 wyczuwalne było łagodzenie transjentów, maniera zaokrąglania dźwięku, której jednak towarzyszyły zarówno soczyste barwy, jak i przekonujące zjawiska przestrzenne.
Gładka i łagodna natura Gryphona wyszła na jaw podczas odsłuchu z TIDAL-a za pośrednictwem Roona (przez USB) – m.in. plików w formacie MQA. Dało się wówczas zauważyć delikatne "przydymienie" średnicy i zredukowanie energii wyższych rejestrów poprawiające komfort odsłuchu. Wygładzona góra i ocieplony środek nie oznaczają jednak przeciętnej przejrzystości czy dynamiki – te aspekty brzmienia DAC-a/headampa nie budzą większych zastrzeżeń. Barwa dźwięku na "Dziecku" Edyty Bartosiewicz była naturalna, jakby fizjologiczna (np. "Nie znamy się") – w istocie jakość zdekodowanego dźwięku była tak dobra, że muzyki można było słuchać bardzo długo z prawdziwą przyjemnością.
Oprócz mocnego basu o nieco złagodzonych krawędziach uwagę przyciągała naturalnie brzmiąca i lekko stonowana średnica.
Osobnego komentarza wymagają niskie tony. Trzeba przyznać, że funkcja XBass II z trybami Bass i/lub Presence poczyna sobie całkiem śmiało, czego efektem jest dość wyraźne podbicie niskich tonów kosztem ich precyzji i, w mniejszym stopniu, szybkości. Dlatego też decyzja o tym, czy skorzystać z boostera, czy nie będzie zależała zarówno od słuchawek, konkretnego nagrania (charakter basu może zmieniać się z nagrania na nagranie), jak i wybranego wejścia. Przykładowo na wspomnianym albumie Edyty Bartosiewicz podbicie basu było zbędne przy odsłuchu przez USB/Roona, ale już na "Violator" Depeche Mode (TIDAL MQA 44,1kHz) okazało się przydatne. Korzystny efekt XBass II/Presence dał także podczas transmisji Bluetooth z wykorzystaniem kodeka LDAC – tu już bez względu na nagranie prezentacja zyskiwała dostojność i wrażenie zwiększonej masy niektórych instrumentów.
Sytuacji nie zmieniło ani podłączenie słuchawek zamkniętych Airmotiv GR-1 Emotivy, ani dokanałowych AKG N5005. Gryphon wciąż popisywał się brzmieniem wyważonym, kulturalnym i wyraźnie ocieplonym. Oprócz mocnego basu o nieco złagodzonych krawędziach uwagę przyciągała naturalnie brzmiąca i lekko stonowana średnica. Miała niezłą czytelność i otwarcie zapewniające poczucie bezpośredniości, acz główny rywal Gryphona, Mojo 2 marki Chord Electronics, wypada w tej kwestii lepiej. Podobnie rzecz ma się z sopranami: iFi Audio prezentuje je w sposób łagodny i neutralny, podczas gdy Mojo 2 ma żywsze barwy i lepszą dynamikę, co skutkuje większą precyzją i realizmem.
Podsumowanie
xDSD Gryphon to bardzo udany DAC/head-amp, oferujący barwne, muzykalne, lekko ocieplone, nieprzejaskrawione brzmienie. Z pewnością docenią go zarówno początkujący, jak i wytrawni audiofile.