Projektując swój system muzyczny L75ms, JBL sięgnął do swojej przeszłości i odwołał się do oryginalnego projektu L75 Minuet – kolumny pasywnej pochodzącej z końca lat 60. ubiegłego wieku, kiedy nikomu jeszcze nawet nie śniły się takie wynalazki, jak streaming, Wi-Fi czy Bluetooth.
"Przekład" dziś uchodzących za rarytas, oryginalnych "siedemdziesiątek piątek", opartych na przetworniku szerokopasmowym LE8T oraz membranie pasywnej, jest co prawda bardzo swobodny, niemniej pewne podobieństwo stylistyczne istnieje. Nawet charakterystyczna dla serii Classic maskownica, w nowym systemie trzymająca się na ukrytych magnesach, wywołuje skojarzenia z ręcznie robionymi grillami "z epoki".
Budowa i funkcjonalność
Czy L75ms to jeszcze głośnik bezprzewodowy, czy już kompletny system? Biorąc pod uwagę jego możliwości i – przede wszystkim – rozmiary oraz wagę zdecydowanie to drugie. Modny ostatnimi czasy wygląd w stylu retro dopełnia wizerunku urządzenia mocno zakorzenionego w drugiej połowie XX wieku. Wykończona fornirem orzechowym skrzynka z wygiętym frontem oraz maskownica Quadrex to elementy zdecydowanie klasyczne.
Widok po zdjęciu grilla (do czego służy specjalne narzędzie) także przedstawia się cokolwiek "oldskulowo": trzy woofery z celulozy, dwa 13cm o charakterystycznej kremowej barwie i koncentrycznych przetłoczeniach plus jeden 10cm z szarą, gładką membraną, dwie 25mm aluminiowe kopułki wysokotonowe i dwa bas-refleksy tworzą ciekawą konfigurację. Jeśli by spróbować podzielić je "na oko", to dostajemy dwa małe monitory (czyli układy dwudrożne) wentylowane układami BR plus kanał centralny, co z uwagi na możliwość podłączenia L75ms do telewizora (HDMI z ARC) mogłoby mieć sens... Jak jest w rzeczywistości? Tego producent nie zdradza. Wiadomo za to, że każdy z głośników ma swój wzmacniacz: 2x125W dla wooferów, 2x25W dla tweeterów i 50W dla "średniotonowca" daje w sumie 350W mocy.
Umieszczony na górnej ściance panel sterowania jest całkiem wygodny w obsłudze, chociaż trudno oprzeć się wrażeniu, że nieco większe rozmiary przycisków nikomu by nie zaszkodziły. Są trzy, podstawowe: ciszej, głośniej i źródło. Nad nimi umieszczono wskaźniki źródeł oraz połączenia sieciowego, pod nimi – 11 małych diod – wskaźników głośności podświetlanych tylko w momencie jej zmiany.
Na ściance tylnej umieszczono aluminiowy panel, w którego obrębie znalazły się złącza oraz całkiem spory radiator. Rodzi się pytanie, w jakiej klasie pracują wykorzystane wzmacniacze. Czy na pewno jest to klasa D? Podejrzeń tych nie rozwiewa ani odkręcenie kilkunastu śrubek (widać tylko kilka płytek, a kable są zbyt krótkie, by móc dokonać dokładnych oględzin), ani maksymalny pobór mocy całego urządzenia.
Jeśli chodzi o złącza, to zadbano o Ethernet RJ-45 10/100bit (system ma także wbudowane Wi-Fi 802.11b/g/n), gniazdo USB-A (aczkolwiek służy ono wyłącznie do celów serwisowych), wyjście dla subwoofera, wejście Aux In (minijack 3,5mm), wejście gramofonowe Phono (dla wkładek MM), wejście HDMI (ARC) oraz gniazdo zasilania (tzw. ósemka). Całości dopełniają przyciski Service i Reset, przełącznik Bass Contour (-3dB/0dB), zacisk uziemiający dla gramofonu, a także główny włącznik.
Nowoczesne w projekcie L75ms jest to, czego nie widać: moduł Chromecast (pozwala na streaming plików PCM do 32-bitów/192kHz), Apple AirPlay 2 oraz Bluetooth. Oprócz tego system JBL-a obsługuje radio internetowe i kilka serwisów streamingowych (m.in. TIDAL i Spotify Connect).
Jakość brzmienia
Gdybym miał wyróżnić największą zaletę brzmienia L75ms, to byłaby to umiejętność tworzenia dużego dźwięku o nieprzeciętnej dynamice. System JBL-a potrafi zagrać bardzo głośno – nagłośnienie powierzchni kilkudziesięciu metrów kwadratowych nie powinno stanowić dla niego większego problemu. Duża skala dźwięku przybliża słuchacza zarówno do odtwarzanej muzyki, jak i ogólnie pojętej ścieżki dźwiękowej – "siedemdziesiątka piątka" może spokojnie pełnić funkcję soundbaru, choć nie uprzestrzenni brzmienia w taki sposób, w jaki robią to typowe "belki".
Fenomen gęstej, soczystej i wyrazistej średnicy systemu JBL-a polega na tym, że woofery obsługujące większą część ludzkiego głosu są spójne pod względem barwy i czytelne, co docenia się właśnie w trakcie odtwarzania wokali.
Największe wrażenie zrobił na mnie odsłuch słuchowiska radiowego "Oni" Witkacego w radiowej Dwójce (Scena klasyki). L75ms niezwykle dobitnie, żywo i czytelnie przedstawił ludzkie głosy (znakomite role Piotra Adamczyka, Przemysława Bluszcza i Lidii Sadowej), jak również zmiany pozycji aktorów względem mikrofonu (tu ukłony należą się osobie odpowiedzialnej za realizację akustyczną – Andrzejowi Brzosce).
Dlatego też, jeśli miałbym przeanalizować charakterystykę tego systemu, dzieląc pasmo na zakresy, to zacząłbym od średnicy, w której kryje się najwięcej przekazywanych informacji (co ciekawe, jej charakter zależy także od pozycji przełącznika Bass Contour – jeśli głośnik umieści się blisko tylnej ściany i ustawi się natężenie niskich tonów w pozycji 0dB, to dolny podzakres średnich tonów także zostanie wzmocniony i dociążony). Fenomen gęstej, soczystej i wyrazistej średnicy systemu JBL-a polega na tym, że woofery obsługujące większą część ludzkiego głosu są spójne pod względem barwy i czytelne, co docenia się właśnie w trakcie odtwarzania wokali.
Z kolei podczas odtwarzania muzyki zagranej na instrumentach smyczkowych można docenić spójność pracy kopułek wysokotonowych – soprany są ładnie (praktycznie "bezszwowo") połączone ze środkiem pasma i stanowią jak gdyby jego naturalne uzupełnienie. Delikatność góry pasma sprawia, że detaliczność systemu L75ms nie jest jego najmocniejszą stroną, niemniej ma to sens, ponieważ normalnie, tj. w naturalnych warunkach górny zakres częstotliwości także nie jest uwydatniony. Zaskakujące jest także to, że pomimo pewnego stonowania sopranów naprawdę dobrze wypada mikrodynamika.
Wspomniałem już o zdolnościach przestrzennych L75ms – ktoś może powiedzieć, że systemowi JBL-a brakuje pod tym względem spektakularności i trudno się z tym nie zgodzić. Co prawda dostępna z poziomu pilota funkcja SFX (Sound Field Expander, czyli rozszerzenie bazy stereo) robi różnicę, ale nie jest aż tak efektywna, jak mogłoby się wydawać (nie ma też żadnego wskaźnika, który informowałby o jej działaniu). Niemniej jeśli wziąć pod uwagę takie aspekty prezentacji, jak obiektywność czy neutralność, to naprawdę nie można narzekać.
Na koniec wróćmy jeszcze na moment do basu. Jest mocny i obfity, aczkolwiek to przede wszystkim wypełniacz – pulsujący, nieźle rozciągnięty, ale też niezbyt precyzyjny i zróżnicowany. Jako fundament sprawdza się bardzo dobrze, przekazując przede wszystkim obfitość (i głośność), jednak zróżnicowania barwy i faktury niskich składowych znanych z klasycznych zestawów głośnikowych w porównywalnej cenie L75ms przekazać raczej nie zdoła.
Podsumowanie
Opisywany system to znakomity przykład głośnikowego know-how marki JBL. W ramach przyjętej koncepcji L75ms przynosi bardzo dobre rezultaty – zwłaszcza jakość średnicy ("kanału centralnego") budzi prawdziwe uznanie. Stylistyka retro i staranne wykonanie to dodatkowe atuty, obok których trudno przejść obojętnie.