Choć wygląda jak relikt przeszłości, to JBL CD350 Classic jest nowoczesnym odtwarzaczem wykorzystującym zaawansowaną technologię cyfrową. Urządzenie odtwarza płyty CD, CD-R i CD-RW, a także pliki muzyczne (w tym tzw. gęste, o rozdzielczości do 24-bit/96kHz) z płyt i nośników USB, nadążając – nawet jeśli tylko połowicznie – za najnowszymi trendami.
Budowa
Z zewnątrz CD350 idealnie pasuje do komponentów z serii Classic. JBL stosuje taką samą strategię w zakresie obudów: drewniane boczki i aluminiowe fronty o dwukierunkowej obróbce ściernej wyglądają elegancko i "oldskulowo". Większą część ścianki przedniej zajmuje wyświetlacz z bursztynową czcionką, który można przyciemnić lub wyłączyć. Poniżej znalazła się wąska tacka napędu. Po obu jej stronach umieszczono po dwa przyciski: Play/Pause i Stop/Eject po lewej oraz Skip Back i Skip Next po prawej. Dopełnieniem frontu jest przycisk Standby i dioda statusu podświetlająca charakterystyczny dla marki JBL wykrzyknik.
Z tyłu umieszczono dwa wyjścia cyfrowe, koaksjalne i optyczne, parę wyjść analogowych oraz gniazdo USB-A, do którego można podłączyć pendrive (FAT16 lub FAT32) z plikami w formatach AAC (8–320kbps; 32, 44,1 i 48kHz), MP3 (32–320kbps; 32, 44,1 i 48kHz), WMA (48–192kbps; 32, 44,1 i 48kHz), FLAC oraz WAV (16 lub 24-bit; 32, 44,1, 48, 88,2 i 96kHz). Te same formaty odtworzymy również z płyt CD-R/CD-RW. Uzupełnieniem złączy znajdujących się na ściance tylnej jest gniazdo zasilające IEC oraz główny włącznik. W stalowej płycie dolnej umieszczono dźwignię awaryjnego otwierania szuflady. O rozpraszanie rezonansów dbają elastomerowe stopki.
Wnętrze nie jest przeładowane elektroniką, ale sprawia dobre wrażenie. Napięcia do poszczególnych sekcji dostarcza umieszczony na osobnej płytce zasilacz impulsowy. Napęd pochodzi od firmy Asatech. Na płytce umieszczonej za nim uwagę zwraca procesor audio SC6137D zintegrowany z interfejsami CD/USB, z wbudowanym MCU oraz procesorem RISC obsługującym system plików na płytach CD/USB i potrafiącym kodować oraz dekodować główne formaty audio. W sekcji c/a pracuje pojedynczy przetwornik Burr-Browna PCM1796. Tuż obok w torze wyjść liniowych pracują dwa scalaki LM4562. Ponadto w stopniu wyjściowym wykorzystano wysokiej jakości wzmacniacze operacyjne L49723 i OPA165.
Obsługa odtwarzacza CD350 Classic jest całkiem intuicyjna. Wprawdzie napęd nie należy do cichych, ale szybko wczytuje ścieżkę TOC. Wyświetlacz jest czytelny, choć mógłby być nieco bardziej jaskrawy. Pilot nie wygląda zbyt atrakcyjnie (obsługuje także firmowy wzmacniacz), ale najważniejsze funkcje udaje się odnaleźć nawet po ciemku.
Ponadto sterownik daje dostęp do prostego menu odtwarzacza, które obejmuje m.in. wybór jednego z dwóch cyfrowych filtrów (Fast/Slow) oraz takich funkcji, jak Eco Standby (wyłączenie po 20 minutach bez interakcji ze strony użytkownika) czy Disc Auto (automatyczne rozpoczęcie odtwarzania po załadowaniu płyty). Jedyne zastrzeżenia dotyczą lokalizacji gniazda USB – o wiele wygodniej byłoby z niego korzystać, gdyby umieszczono je z przodu – oraz tylko podstawowej nawigacji po folderach (wejście USB wybiera się za pomocą lewego klawisza nawigacyjnego na pilocie; do zmiany folderów służą klawisze góra/dół; drzewo folderów jest niewidoczne).
Jakość dźwięku
W brzmieniu CD350 nacisk położono na szczegółowość połączoną z muzykalnością. To estetyka, którą szybko można polubić, zwłaszcza że dźwięk jako taki jest pozbawiony dokuczliwych wad. Znalazłem tylko jedną niewielką skazę: nieco poluzowany bas skutkujący pewną niespójnością między rejestrami. Poza tym nie ma się tu do czego przyczepić: Classic gra naturalnie, a zarazem "uczuciowo".
Górne rejestry są lekkie, mają ładną barwę i niosą sporo energii – przyjemnie brzmią zwłaszcza instrumenty smyczkowe i perkusyjne talerze.
Przede wszystkim odtwarzacz ten jest daleki od bezduszności czy zimnej analityczności. Choć jego brzmienie jest czyste i precyzyjne, to nie brakuje w nim naturalności. Dzięki temu muzyka płynie swoim rytmem, jakby od niechcenia, a przy okazji niesie bogactwo barw i pełnię, jakiej można by się spodziewać raczej po droższych, bardziej zaawansowanych "cedekach".
Classic jest również dokładny, rysuje całkiem ostry "obraz dźwiękowy" i umiejętnie dozuje dynamikę. Górne rejestry są lekkie, mają ładną barwę i niosą sporo energii – przyjemnie brzmią zwłaszcza instrumenty smyczkowe i perkusyjne talerze. Przejrzystość brzmienia tego odtwarzacza sprawia, że po zamknięciu oczu iluzja uczestniczenia w muzycznym wydarzeniu jest bardzo realistyczna.
Jak już wspomniałem, sposób radzenia sobie z niskimi oktawami obnaża pewną słabość CD350. Czasami bas nie jest tak skupiony, jak powinien, np. gitara basowa na początku płyty "Eurodyka" Krystyny Stańko była nieco rozmyta i nie integrowała się zbyt dobrze z resztą pasma. Z pewnością nie zaszkodziłaby ciut lepsza dyscyplina niskich składowych, choć i tak brzmienie pozostaje angażujące i potrafi przykuć do fotela na długie chwile.
Na wyróżnienie zasługuje także przestrzenność brzmienia. Odtwarzacz JBL-a kreśli scenę wyraźną kreską, dokładnie lokalizując muzyków i instrumenty. Umiejętność dawkowania energii, trzymania tempa, lotność wysokich tonów i dobra przejrzystość – wszystko to czyni z CD350 odtwarzacz, który zasługuje na to, by poświęcić mu dużo uwagi i sprawdzić jego możliwości w posiadanym systemie.
Podsumowanie
CD350 Classic to dobry, naturalny, muzykalny, a zarazem całkiem szczegółowy odtwarzacz płyt kompaktowych. Jego najważniejsze atuty sprawiają, że nie sposób podejść do niego nazbyt krytycznie.