Firma Rosso Fiorentino zawdzięcza swoją nazwę przydomkowi włoskiego malarza, Giovanni Battista di Jacopo di Guasparre, przedstawiciela wczesnego manieryzmu w sztuce renesansu, który ze względu na kolor włosów, nazywany był "Czerwonym Florentyńczykiem" (Rosso Fiorentino). Siedziba firmy znajduje się we Florencji, a więc mieście będącym kolebką renesansu – tu tworzyli najwięksi mistrzowie epoki: Leonadro da Vinci i Michał Anioł. Tę bogatą spuściznę artystyczną czuć dosłownie na każdym kroku w tym pięknym mieście. Nie pozostało to bez wpływu na firmę Rosso Fiorentino, która jest bardzo zaangażowana w lokalną kulturę i sztukę. Działalność firmy nie ogranicza się bowiem wyłącznie do produkcji kolumn głośnikowych, ale jest ona także organizatorem koncertów jazzowych w klubie La sala del Rosso ("czerwona sala"). Właśnie tam odbywają się odsłuchy i dostrajanie każdego nowopowstającego modelu kolumn, już na etapie projektowania.
Elba Series 2 stanowią drugą już, udoskonaloną wersję popularnych kolumn Elba, stanowiących podstawę oferty włoskiego producenta. Dzięki przeprojektowanym głośnikom, odpowiadającym za przenoszenie niskich tonów oferują bas o większym zasięgu i jeszcze lepszej kontroli. W kolumnach zmieniono również zwrotnice i na nowo dostrojono porty układu rezonansowego.
Budowa
Elba Series 2 to kolumny w dwuipółdrożnym układzie głośnikowym. Skrzynki wykonano z typowym dla większości włoskich manufaktur stylem i smakiem. Główny szkielet obudowy oparto na zwężającej się ku tyłowi bryle, a boczne ścianki o największej powierzchni wykonane z fornirowanych paneli ustawiono względem siebie równolegle, co daje bardzo ciekawy efekt wizualny. Front względem tyłu jest znacznie szerszy i pokryty materiałem przypominającym włókno węglowe. Natomiast górne panele oraz tył i boczne listwy pokryto satynowym czarnym lakierem. Obudowy są też starannie wykonane wewnątrz i zaprojektowane pod kątem zminimalizowania rezonansów i zapewnienia pracującym wewnątrz głośnikom idealnych warunków, poprzez dokładne wytłumienie wewnętrznej przestrzeni.
Zarówno głośnik niskotonowy, jak i nisko-średniotonowy pracują w tej samej komorze. Ale wewnątrz widać wyraźny podział na trzy różne przestrzenie, tłumione w zupełnie inny sposób. Pierwsza, znajdująca się najwyżej, w zasadzie nie jest w ogóle tłumiona, żeby głośnik nisko-średniotonowy nie wytracał zbyt dużej ilości energii. Odbicia fal dźwiękowych kontrolowane są tylko poprzez specjalne nadmuchane foliowe balony. Obniżono również rezonans ścianek w okolicy głośnika poprzez zastosowanie mat bitumicznych. Wpływa to na bardziej transparentny przekaz transjentów w zakresie średnich tonów. Niżej znajdujący się głośnik niskotonowy jest już tłumiony inaczej. Na ściankach wokół niego są duże fragmenty wełny mineralnej o utwardzonej strukturze. Dolna, największa przestrzeń znajdująca się tuż pod obydwoma tunelami bas-refleks, jest obficie wytłumiona bardzo miękkimi kłębkami z wełny mineralnej. Warto również podkreślić, że zarówno jeden, jak i drugi tunel rezonansowy ulokowano z tyłu w osi układów magnetycznych głośników, co przyczynia się do lepszej kontroli basu, dzięki redukcji opóźnień fal dźwiękowych.
Na trio głośnikowe przypada miękka jedwabna kopułka o średnicy 26mm, stożek nisko-średniotonowy oraz niskotonowy, których membrany są identyczne. Stożki wykonano z włókna szklanego, a ażurowe kosze są odlewami z metali lekkich. Głośnik niskotonowy jest nietypowo, bardzo nisko filtrowany - w punkcie 60Hz. Producentowi zależało bowiem na wzmocnieniu dźwięku tylko w najniższych partiach basu. Dzięki temu kolumny mogą zagrać potężnie, ale jednocześnie z typową dla monitorów manierą, a więc równiutkim i punktowym basem, zwłaszcza w średnich i wyższych partiach niskich tonów.
Płytki drukowane z elementami filtrów podzielono na dwie odrębne sekcje. Pierwsza mieści wyłącznie filtry dla głośnika niskotonowego, a druga filtry dla głośnika nisko-średniotonowego i wysokotonowego. Punkt podziału między stożkiem odtwarzającym bas i tony średnie a kopułką wysokotonową ustalono przy częstotliwości 2.200Hz. Elementy w filtrach są wysokiej jakości. Uwagę zwracają zarówno kondensatory marki Mundorf, jak i hi-endowe polipropyleny wyprodukowane przez Clarity Cap na specjalne zamówienie Rosso Fiorentino. Z tyłu, w najniższym punkcie skrzynki, znalazły się pięknie wykonane tabliczki ozdobne z numerem seryjnym i nazwą modelu wraz z pojedynczymi, ale za to solidnymi i starannie wykonanymi terminalami wejściowymi. Płócienne maskownice mocowane są do frontów za pośrednictwem niewidocznego układu magnetycznego. Kolumny wyposażono w regulowane kolce, wkręcane w cokoły. Całość prezentuje się niezwykle elegancko i stylowo, jak na włoskiego producenta kolumn przystało.
Jakość dźwięku
Od pierwszych chwil odsłuchu Rosso Fiorentino przykuwają uwagę obfitą, dojrzałą barwą i łagodnym brzmieniem, nasyconym w harmoniczne. Pod względem stylu grania te włoskie kolumny przywodzą mi na myśl konstrukcje czeskiego Xaviana, niemieckiego Phonara, jak i duńskiego Dynaudio. Wszyscy wyżej wymienieni producenci zmierzają bowiem w stronę wyrafinowanego, ale łagodnego brzmienia. Elba Series 2 gra rozdzielczo dzięki czemu bez problemu oddaje wszelkie informacje zawarte w muzyce. Utwory w wykonaniu Wyntona Marsalisa i towarzyszącego mu kwartetu zabrzmiały za pośrednictwem tych kolumn bardzo realistycznie i naturalnie. Instrumenty dęte miały pełne body, dobrze zaznaczone kontury oraz co najważniejsze, świetnie zaprezentowaną barwę.
W czasie testu połączyłem kolumny ze wzmacniaczem Accuphase E-270 i odtwarzaczem Ayon CD-10 II Ultimate. Postawiłem też na interkonekty analogowe Siltech Classic Legend 380i oraz kable głośnikowe Ricable Magnus Speaker MKII. W tym zestawieniu system zabrzmiał bardzo płynnie, spójnie i szczegółowo. Dynamika została zaprezentowana ekspresyjnie, ale bez przerysowań, głównie za sprawą tych włoskich kolumn. W pełnych dynamiki utworach z albumu "Amarok" Mike'a Oldfielda kolumny nie miały problemu z prawidłowym oddaniem ekspresji konkretnych instrumentów. Oczywiście są na rynku kolumny, takie jak JBL, Triangle czy Klipsch, które są w stanie jeszcze bardziej nakręcać emocje w muzyce. Ale Rosso Fiorentino w przeciwieństwie do nich oferują wyższą kulturę brzmienia i są bardziej dystyngowane w kwestii dynamiki. Włoski producent wyraźnie postawił na brzmieniową symbiozę - bogactwo barwy oraz ponadprzeciętnie uporządkowany i wytworny przekaz.
Wysokie tony odtwarzane przez miękką jedwabną kopułkę są gładkie, dźwięczne i aksamitne, a przy tym delikatnie wybrzmiewające, idealnie wpasowują się w barwną i soczystą średnicę.
Zakres średnich i wysokich tonów urzeka szczegółowością brzmienia spójnością i harmonią w połączeniu góry pasma ze średnicą. Wysokie tony odtwarzane przez miękką jedwabną kopułkę są gładkie, dźwięczne i aksamitne, a przy tym delikatnie wybrzmiewające, idealnie wpasowują się w barwną i soczystą średnicę. Z kolei bas urzeka nie tylko zasięgiem, ale i precyzyjną kontrolą, co rzutuje na rzetelne brzmienie instrumentów. W utworach Lee Ritenoura linia basowa została odegrana sprężyście z ładnie zaznaczonym konturem i atakiem.
Stereo w wykonaniu Rosso Fiorentino nie pozostawia złudzeń, że mamy do czynienia z przemyślanymi konstrukcjami, umożliwiającymi śledzenie całej muzycznej zawartości w polu rysowanym przez głośniki. Przestrzenność brzmienia tych kolumn można docenić z muzyką zrealizowaną wielowymiarowo, jak ma to miejsce chociażby w przypadku albumu "Amused To Death" Rogera Watersa. Wszelkie odgłosy tła, a szczególnie szczekanie psa z oddali, przejeżdżające sanie w utworze "Too Much Rope" czy odgłosy świerszczy nocą zostały zaprezentowane imponująco - z niezwykłą pieczołowitością w rozmieszczeniu ich w przestrzeni. Mogłem więc podziwiać efekty wytężonej pracy realizatora dźwięku na tej wspaniałej płycie. Znakomita robota, która dzięki kolumnom Rosso Fiorentino była prezentowane w pełnej okazałości.
Podsumowanie
Rosso Fiorentino grają pięknie. Barwnie, plastycznie bez nadmiernej agresji i przerysowania dźwięku poszczególnych instrumentów. Dynamika kształtowana jest naturalnie i swobodnie w rytmie podążającym za wielką kulturą brzmienia tych kolumn. Uderzający jest spokój i zachwycająca delikatność z jaką obchodzą się z najmniejszymi muzycznymi niuansami.
Elba Series 2 wykonano z dbałością o najdrobniejsze detale konstrukcyjne, również i te, ukryte wewnątrz skrzynek, co oczywiście przekłada się na ich dźwięk – a ten jest wyrafinowany i barwny, niczym ścienne malowidła Giovanni Battista di Jacopo di Guasparre.