Pięćdziesiątą rocznicę założenia marki New Acoustic Dimension (powstała w 1972 roku) postanowiono uczcić wzmacniaczem stereofonicznym C 3050LE, stanowiącym hołd dla ikonicznego modelu z lat 70. ubiegłego wieku – NAD-a 3030. W tym celu przygotowano dokładnie 1972 egzemplarze integry, która z wyglądu przypomina swojego słynnego poprzednika, ale jest też – jak na urządzenie z początku trzeciej dekady XXI wieku przystało – napakowana nowoczesnymi technologiami.
Budowa i funkcjonalność
Wygląd retro to strzał w dziesiątkę – elementy tego stylu obejmują obudowę z orzecha włoskiego, mierniki VU, diody wskazujące siłę wzmocnienia, przyciski sterujące i oryginalne, pisane kursywą logo New Acoustic Dimension. Jednocześnie, tak jak w modzie, retro jest w tym wypadku połączeniem klasyki i współczesności. W zakresie nowych technologii C 3050LE ma wiele do zaoferowania: wzmacniacz HybridDigital UcD o mocy 100W na kanał, wysokiej klasy przetwornik C/A Texas Instruments PCM5242 oraz możliwość strumieniowania muzyki w wysokiej rozdzielczości dzięki preinstalowanemu modułowi MDC2 BluOS-D, który dodaje do urządzenia nowoczesne funkcjonalności: platformę strumieniową BluOS z dwukierunkowym Bluetoothem aptX HD 5.0 oraz system korekcji akustyki pomieszczenia Dirac Live.
Wyrazem przystosowania urządzenia do obsługi strumieniowania są dwa umieszczone na froncie (w prawym dolnym rogu) sensory dotykowe: BluOS/MDC oraz Bluetooth (ten ostatni ma zostać aktywowany wraz z nadejściem aktualizacji oprogramowania; w czasie trwania testu Bluetooth można było uruchomić tylko za pośrednictwem aplikacji BluOS). Listę nowoczesnych funkcjonalności uzupełnia współpraca z asystentami głosowymi: Amazon Alexa, Google Assistant oraz Siri.
Użytkownik C 3050LE może także liczyć na bogactwo przyłączy. Na ściance tylnej znalazły się wejścia cyfrowe koaksjalne i optyczne, złącze HDMI (eARC), wejście dla gramofonu z wkładką MM, wejście liniowe, połączone zworami wejście na końcówkę mocy i wyjście z przedwzmacniacza, wyjście dla subwoofera, port serwisowy USB-A, gniazdo anteny BT, wejście dla opcjonalnego odbiornika IR, wyjście wyzwalacza 12V, przełącznik dla mierników VU (Input Signal/Speaker Output), gniazdo zasilające i główny włącznik. W opisie nie może rzecz jasna zabraknąć złączy modułu MDC2 BluOS-D: gniazd anten BT i Wi-Fi, portu LAN, USB-A dla przenośnych pamięci (wybierany jako źródło za pośrednictwem aplikacji), kolejnego portu serwisowego, tym razem w standardzie micro-USB, oraz przycisków Reset i Service. Całość wieńczy piękna metalowa tabliczka z numerem seryjnym egzemplarza, napisem Limited Edition oraz logo 50-lecia firmy NAD.
Stopień końcowy w C 3050LE bazuje na lekko zmodyfikowanym stereofonicznym module UcD102 V1 holenderskiego Hypexa (wejście różnicowe, układ detekcji składowej stałej, głęboka adaptacyjna pętla ujemnego sprzężenia zwrotnego). Ten miniaturowy układ charakteryzuje się także dużą efektywnością i małym poborem mocy na biegu jałowym, więc NAD stosuje go z powodzeniem w innych wzmacniaczach (np. C338). W tym wypadku konstruktorom udało się wycisnąć 100W mocy na kanał. Zajmujący mniej więcej 1/5 wnętrza zasilacz jest typu impulsowego – od pozostałych układów oddzielono go metalowym ekranem. Sekcja cyfrowa w postaci dużej płytki zawiera sporo wyspecjalizowanych układów, m.in. konwerter A/D PCM1863 oraz DAC-i PCM1863 i PCM5242. Niemałe możliwości tego ostatniego (32-bit/384kHz) ogranicza jednak platforma BluOS (24-bit/192kHz). Warto także odnotować ograniczenie formatu MQA do postaci 24/96. Za regulację głośności, realizowaną elektronicznie, odpowiada układ New Japan Radio NJW 1194.
Ostatnia kwestia dotyczy pilota (SR 10). Jest i brzydki, i niepraktyczny – przede wszystkim za duży (ze sporą ilością niepotrzebnych przycisków) i za bardzo... plastikowy. Rozumiem, że większość osób i tak skorzysta z aplikacji, ale czy naprawdę z okazji 50-lecia firmy nie można było przygotować sterownika pasującego wyglądem do urządzenia?
Jakość dźwięku
Zanim przystąpiłem do sesji odsłuchowych, przeprowadziłem kalibrację, wykorzystując dołączony do wzmacniacza mikrofon oraz program Dirac Live. Wynik tego działania nie był dla mnie żadnym zaskoczeniem – podobnie jak wcześniej (np. przy okazji testu C658), Dirac zredukował w moim pomieszczeniu odsłuchowym rezonansowy charakter niskich tonów, przede wszystkim "górkę" w okolicach 70Hz. Dzięki temu niskie tony były odtwarzane zauważalnie równiej, tj. bardziej liniowo, oferując przy tym całkiem imponujący atak i "kopnięcie".
Nie znaczy to jednak, że bas C 3050LE bez kalibracji jest do niczego: ma bardziej miękki, lekko ocieplony charakter, a tkwiąca w nim energia wyraża się bardziej w gabarycie i rozmachu niż szybkości narastania/wygaszania poszczególnych dźwięków. Ogólnie rzecz ujmując, bas NAD-a ma niezłą moc i rozciągnięcie; po kalibracji jest wystarczająco twardy i zdyscyplinowany, a jednocześnie zdolny do przekazania charakterystycznego ciepła instrumentów basowych. Porównanie z mniej więcej dwukrotnie droższym Modelem 404 Reference marki Moonriver Audio pokazało, że C 3050LE nie ma aż takiego potencjału w dziedzinie kontroli, wypełnienia i dynamiki basu, niemniej poczucie realizmu niskich tonów, a także zdolność do reprodukowania kontrastów dynamicznych NAD-a należy ocenić wysoko.
Charaktery poszczególnych zakresów pasma 3050-ki świetnie do siebie pasują, dzięki czemu brzmienie tego wzmacniacza jako całość jest wolne od szorstkości i natarczywości. Środek pasma to energia i bezpośredniość, duży realizm barw i wyrazistość, wigor, a zarazem naturalność. Najlepszym sprawdzianem dla średnicy jest oczywiście fortepian – NAD pozwala z dużą przyjemnością słuchać m.in. nagrań jazzowych, jak np. "Dick Hyman Plays Duke Ellington" Dicka Hymana (FLAC 16/44,1). Brzmienie fortepianu na tej płycie urzeka zarówno urokliwą, autentyczną barwą, jak i przemyconą do wykonania archaicznością, mimo że zarówno instrument (Bösendorfer 275SE), jak i nagranie są współczesne (początek lat 90. ubiegłego wieku). NAD potrafił to wszystko pokazać, dbając o wysoki poziom autentyzmu, precyzję, nasycenie barw i zapewniając pozbawione ograniczeń, swobodne brzmienie.
To, co najlepsze w brzmieniu C 3050LE, zostawiłem na koniec: czyste, wyraziste, zróżnicowane wysokie tony dostarczają dużą ilość powietrza otaczającego instrumenty oraz wykonawców, zapewniając znakomitą szczegółowość (ta z kolei zapewnia autentyczną barwę instrumentów) przy całkowitym braku agresji, a do tego nienaganną klarowność wybrzmień. Dobre doświetlenie najwyższego zakresu w połączeniu z żywą i namacalną średnicą sprawia, że NAD przekazuje bardzo dużo informacji nagranych na płytach.
Zjawiska przestrzenne 3050-ki (po kalibracji) wyrażają się przede wszystkim w nienagannym ogniskowaniu źródeł dźwięku i niezłej gradacji planów, co w naturalny sposób łączy się z prawidłowo budowaną stereofonią. Niemniej C 3050LE raczej nie usatysfakcjonuje miłośników bardzo obszernej, oderwanej od głośników panoramy – pod tym względem znacznie korzystniej prezentuje się np. opisywany przeze mnie niedawno Moon 250i v2.
Podsumowanie
Czasy się zmieniają, a wraz z nimi ich znaki. Pierwsze półwiecze swojej działalności NAD podsumowało w najlepszy możliwy sposób – prezentując urządzenie łączące jak gdyby dwa światy, oferujące to, co najlepsze z każdego z nich, tj. z przeszłości i teraźniejszości. Efekt jest nieprzeciętny, zarówno wizualnie, jak i funkcjonalnie oraz brzmieniowo. W tej sytuacji rekomendacja to czysta formalność (i przyjemność!).