O muzyce
Poprzednie płyty tria pokazały, że niszowa (przynajmniej z założenia) muzyka trafiła pod strzechy, sprzedając się, jak na nakłady jazzowe, w naszym kraju w niespotykanych ilościach. Z pewnością sprawiła to marka i popularność Leszka Możdżera, ale też wyjątkowość koncertów tria w Polsce. Sprawdzona i udeptana droga – świetne koncerty napędzają sprzedaż płyt. Ogromna wyobraźnia muzyczna Możdżera sprawia, że odnajdzie się perfekcyjnie w każdym organizmie muzycznym. Skandynawska liryka i wrażliwość Larsa Danielssona ma dla naszej słowiańskiej duszy jakieś szczególne znaczenie i wywołuje najszczersze emocje. Natomiast Zohar Fresco to mistyk i ta specyficzna aura charakteryzuje jego grę. Tyle tylko, że o ile w przypadku pierwszych płyt to wszystko robiło ogromne wrażenie, o tyle na ostatniej płycie już tylko robi wrażenie, bez określenia "ogromne".
Nie można się do niczego przyczepić, ba, nawet kompozycje są bardziej wyraziste i zwarte w formie, można nawet użyć stwierdzenia "przebojowe" (np. egzotyczna wersja "Are You Experienced?" Jimiego Hendriksa z udziałem Polskiej orkiestry Radiowej). Tytuł płyty też sugeruje, że powinniśmy ją potraktować na specjalnych warunkach. Siła sugestii na hasło "Polska" sprawia, że słyszymy w grze Możdżera echa Chopina i Szymanowskiego, ale raczej dalekie ("Polska", "Chai Peimont"). Jest w tej muzyce wiele odniesień do różnych kultur, szczególnie bliskowschodniej ("Gsharim"). Tajemnica i mistycyzm emanuje niemal z całej płyty ("Norgon", "Spirit"). To wszystko urzeka, ale już nie porywa. Wydaje się, że czas na zmianę formuły lub udany lifting. ★ ★ ★ ½
O dźwięku
Płytę nagrał, zmiksował i zmasterował Tadeusz Mieczkowski – w naszym kraju trudno o lepszą rekomendację i zachętę do wysłuchania materiału od strony technicznej. Rejestracji dokonano w kompleksie Alvernia Studios. Tamtejsze studio nagrań dysponuje znakomitym fortepianem Steinwaya (Piano Model D) oraz kompletnym zestawem symfonicznych instrumentów perkusyjnych (Kolberg Percussion) – wybór tych ostatnich można usłyszeć w kilku nagraniach. Brzmienie jest ciepłe i naturalne, a przy tym czyste i klarowne. Przestrzeń – zjawiskowa, w "dziedzinie odbić i pogłosów" trudno chyba o większą biegłość. Udało się uchwycić zarówno wszelkie bogactwo instrumentów, jak i ogólny klimat, czasami podniosły, majestatyczny, innym razem niespokojny i tajemniczy. ★ ★ ★ ★ ★
