Trzeba przyznać, że zwłaszcza na początku ekrany plazmowe biły na głowę ekrany LCD pod względem jakości obrazu. I mimo, że w ostatnich latach LCD-eki znacznie poprawiły swoje osiągi, to i tak pod względem kontrastu, głębokości czerni, szybkości odświeżania plazmy są górą. Dlaczego więc lepsza technologia została wyparta przez gorszą? Otóż mimo wielu zalet plazmy miały także swoje wady - przede wszystkim były drogie w produkcji, pobierały znacznie więcej energii niż ekrany LCD o takich samych wymiarach, ponadto panele plazmowe nie mogły być tak cienkie jak LCD, a zapanowała moda na cieniutkie smukłe telewizory, które można zawiesić na ścianie. Ponadto plazmy były potwornie ciężkie, więc telewizory o dużych gabarytach trzeba było niejednokrotnie ustawiać za pomocą specjalnych dźwigów, co prezentowaliśmy kiedyś na łamach naszego pisma w przypadku 103-calowego telewizora marki Panasonic. Ponadto swego czasu krążyły obiegowe opinie o krótkiej żywotności ekranów plazmowych i konieczności uzupełniania ich specjalnymi gazami, a także o tzw. wypalaniu się ekranów, czyli pozostawaniu śladów w przypadku długotrwałego wyświetlania na ekranie stałego, nieruchomego elementu np. logo stacji. To wszystko złożyło się na systematycznie malejąca sprzedaż telewizorów plazmowych, mimo utrzymywania "na siłę" niskich cen. A stąd już bardzo krótka droga, do wycofania się z ich produkcji. Samsung woli zapewne inwestować w rozwój telewizorów UHD (Ultra Hight Definition), a ich flagowce UHD HU8500 z zakrzywionym ekranem robią naprawdę olbrzymie wrażenie. Aktualnie taki model 55" mamy w testach, więc niebawem podzielimy się z Wami swoimi opiniami na jego temat.