O muzyce
Ten niezwykle ceniony saksofonista tenorowy znany jest polskim jazzfanom ze współpracy z Tomaszem Stańsko ("Litania") i triem Marcina Wasilewskiego (gość specjalny XI Jazzowej Jesieni w Bielsku-Białej w ubiegłym roku). Działa na wielu płaszczyznach muzycznych, często wychodząc poza ramy muzyki jazzowej. Oprócz współpracy z czołówką jazzu skandynawskiego (Palle Danielsson, Viktoria Tolstoy, Bobo Stenson, Hans Urlik, Esbjorn Svensson) równie chętnie udziela się (głównie jako aranżer partii smyczkowych czy dęciaków) w muzyce pop (A-ha, Hanne Boel, Sophie Zelmani, Robyn, Kent). Od 2006 roku jest profesorem w Szwedzkiej Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie, a od ubiegłego roku jest również dyrektorem artystycznym Norrbotten Big Band, formacji która koncertuje między innymi z aranżacjami popularnego w latach 80. i 90. brytyjskiego zespołu pop-rockowego Prefab Sprout.
Jako solista Joakim Milder zadebiutował pod koniec lat 80. płytą "Life In Life", a "Consensus" ukazał się w 1992 roku jako trzeci jego album. Do studia lider zaprosił pianistę Andersa Perssona, perkusistę Magnusa Grana i basistę Christiana Speringa. W czterech nagraniach pojawia się również saksofon altowy Johana Horlena. Mimo że płyta zawiera głównie klasyczne kompozycje w rodzaju "My Funny Valentine", "The Masquerade Is Over", "Alone Together" "Played Twice" czy "Body And Soul", to jednak dzięki ogromnej wrażliwości w grze kwartetu powstała muzyka, która wyróżnia się z całej masy projektów ze standardami jazzowymi. Można założyć, że gra Joakima Mildera pozostaje pod wpływem Johna Coltrane'a, jednak już z bardzo silnym indywidualnym pierwiastkiem, co zresztą udowodniły późniejsze płyty. ★ ★ ★ ★
O dźwięku
Za brzmienie większości najlepiej zrealizowanych nagrań wytwórni Opus3 odpowiada szwedzki inżynier dźwięku Jan-Eric Persson. Z opisu płyty Joakima Mildera wynika, że został "zadziałkowany" za bycie producentem, inżynierem dźwięku i masteringowcem. Dzięki temu od początku do końca udało się utrzymać spójną koncepcję całokształtu odbieranego wrażenia dźwiękowego. Niewiele płyt brzmi w sposób tak prawdziwy i naturalny, żeby nie powiedzieć analogowy. Składają się na to i realistyczne barwy instrumentów, i naturalne pogłosy, i doskonale oddana akustyka pomieszczenia. ★ ★ ★ ★ ★
