Jeszcze do niedawna mówiąc "słuchawki True Wireless od Sennheisera", mieliśmy na myśli wyłącznie model Momentum, który w prasie branżowej (i nie tylko) zebrał sporo pochwał oraz wyróżnień. Tymczasem niemiecki producent nie tylko udoskonalił swoje TWS-y, ale jeszcze poszerzył ofertę o kolejny model tego typu, CX 400BT TW. Wyraźnie tańsze od Momentum 2, CX-y mają nieco okrojoną funkcjonalność, ale pod względem brzmienia spisują się znacznie lepiej niż wiele innych, porównywalnych cenowo modeli.
Budowa
Jak na słuchawki prawdziwie bezprzewodowe, CX 400BT TW są całkiem spore. Mimo że zaokrąglono krawędzie górnych korpusów (obudowy składają się z trzech głównych elementów wykonanych z tworzywa), sprawiają wrażenie nieco kanciastych. Panele dotykowe są co prawda plastikowe (w Momentum wykonano je z metalu), ale płaskie i duże, dzięki czemu ich obsługa jest bardzo wygodna. Można je zaprogramować po swojemu, albo całkiem wyłączyć (za pomocą aplikacji Smart Control). Domyślne ustawienia przewidują wszystkie potrzebne funkcje, włącznie z wywołaniem asystenta głosowego (jedno tapnięcie w prawą słuchawkę). Dostępny w aplikacji prosty EQ pozwala w niewielkim zakresie dopasować brzmienie do własnych potrzeb.
Komfort użytkowania jest nieprzeciętny – pod tym względem CX-y przewyższają wielu bezpośrednich konkurentów. Dotyczy to jednak samych słuchawek, bo z etui nie jest już tak różowo. Wykonane z matowego plastiku (który stosunkowo łatwo zarysować), wyposażone w port ładujący USB-C, wskaźnik naładowania baterii i aktywujący go przycisk, pudełeczko ma niepraktyczny kształt, co sprawia, że noszenie go w kieszeniach spodni jest niewygodne. Na otarcie łez dostajemy baterię, która zapewnia 20 godzin pracy, doładowując słuchawki w razie potrzeby. Ponieważ same słuchawki na jednym ładowaniu pracują do 7 godzin, łączny wynik jest bardzo przyzwoity, zwłaszcza że pełne naładowanie akumulatora zajmuje ok. 90 minut, a zaledwie 10 minut wystarczy, by CX-y działały przez godzinę.
Niestety CX 400BT TW nie oferują ani aktywnej redukcji hałasu (ANC), ani wodoodporności, nie wspierają także kodeka aptX Low Latency. Jeśli komuś szczególnie na nich zależy, może sięgnąć albo po wciąż dostępne oryginalne Momentum w podobnej cenie (warto pamiętać o jego słabszej baterii w stosunku do CX-ów!), albo... poszukać czegoś u konkurencji.
Jakość brzmienia
Już słyszę lament niektórych: "A gdzie podział się bas?!" Faktycznie, w porównaniu z innymi TWS-ami, np. True Wireless Streak JBL-a/Under Armour, "ceiksy" brzmią dość lekko (EQ Neutral). Pierwsze wrażenie może wręcz być takie, że niskie tony mają jakby odcięty najniższy zakres. Jest ono potęgowane przez średnicę, która nie obfituje ani w barwy, ani w ciepło. Te muszą wynikać z nagrania, być jego częścią. Skąd w takim razie aż cztery i pół gwiazdki za jakość dźwięku? Otóż brzmienie CX 400BT jest zaskakująco przezroczyste, bogate w detale i przestrzenne. Sennheisery nie "dopalają" dźwięku, nie wpompowują w przekaz ciepła. Lekkość, a nawet delikatne rozjaśnienie równowagi tonalnej sprzyjają dobrej analityczności i selektywności. Co tam dobrej, znakomitej! W tych dziedzinach efekt znacznie przewyższa to, co mają do zaoferowania TWS-y za podobne pieniądze. Takiej czystości, klarowności i przezroczystości ze świecą szukać.
Wspomniałem już, że do ilości basu można mieć pewne zastrzeżenia, co do pewnego stopnia wynika z jaśniejszej równowagi tonalnej. Brak najniższych impulsów, które odpowiadają za uczucie niemal fizyczności brzmienia, nie pojawia się jednak "programowo", zależy od konkretnego nagrania. W "Luminol" Stevena Wilsona (FLAC 24/96) było ich trochę za mało, ale już w "Ekharcie" Comy (TIDAL HiFi) w sam raz. Do jakości basu trudno zgłaszać poważniejsze zastrzeżenia. Jest zwinny i dobrze kontrolowany, co daje całkiem wyraźny efekt "wysokich obrotów", brzmienia dynamicznego i pełnego energii.
Średnica CX 400BT jest otwarta, co tylko potęguje wrażenie obcowania z brzmieniem nieprzeciętnie ekspresyjnym. Tam, gdzie inne słuchawki tworzą "przytulną atmosferę", CX-y dają świeżość, spontaniczność i oddech. Są jasne, co jednak nie znaczy, że mniej muzykalne (muzykalność objawia się tym, że brzmienie jest żywiołowe, niewymuszone). Na pewno są bardziej spontaniczne niż przywołane już True Wireless Streak, a jednocześnie nieprzejaskrawione. Na swój sposób bardziej przybliżają nas do prawdy o nagraniu, co przecież nie zawsze musi iść w parze z komfortem słuchania.
Soprany w dużej mierze (razem z środkiem) ustawiają brzmienie CX-ów. Są zwiewne i detaliczne, choć bywają też akcentowane mocno i dobitnie. Czuć w nich rozdzielczość, energię i ekspresję. Muzyka zyskuje dzięki nim na detaliczności, nagrania stają jakby świeższe i bardziej wnikliwe. Na bardzo wysokie noty zasługuje także oddanie zjawisk przestrzennych, obszerność sceny i stereofonia.
Podsumowanie
Słuchawki CX 400BT to bardzo udany produkt, pozbawiony ewidentnych niedociągnięć. Jeśli komuś zależy na wygodzie i jakości brzmienia, odsłuch tego modelu jest obowiązkowy.